Het komt regelmatig voor dat de dierenarts bij een hond of kat een hartruis vaststelt. In deze informatiebrief wordt uitgelegd wat dit precies is en wat de gevolgen zijn voor het dier.
Een hartruis wil zeggen dat er bij het luisteren naar het hart (‘hartauscultatie’) wervelingen worden gehoord die er normaal niet zijn; de bloedstroom wordt op de één of andere manier beïnvloed. Een hartruis kan voorkomen bij zowel jonge als oude dieren, soms is het altijd al aanwezig maar vaak wordt het op latere leeftijd voor het eerst gehoord.
Een hartruis kan door verschillende zaken veroorzaakt worden, bijvoorbeeld door een lekkende klep of een vernauwde uitstroombaan van het hart (zie ook onze informatiebrief ‘Het normale hart’). Daarnaast komt het voor dat een hartruis veroorzaakt wordt door iets buiten het hart zelf, zoals een hoge bloeddruk of door koorts.
Als een hartruis wordt vastgesteld heeft dit niet altijd directe gevolgen voor de gezondheid van het dier, soms wordt het bij toeval opgemerkt bij de jaarlijkse gezondheidscontrole. Wel kan het zijn dat de hartruis een voorteken is van een onderliggende hartziekte.
Op basis van de leeftijd en het ras van het dier kan soms een waarschijnlijkheidsdiagnose worden gesteld. Vaak is het advies echter om nader onderzoek te doen naar de aard van de hartruis. Dit kan door middel van echografisch onderzoek waarbij de verschillende onderdelen van het hart afzonderlijk beoordeeld worden. Ook kan door middel van een röntgenfoto de grootte van het hart worden vastgesteld en kunnen de longen beoordeeld worden op eventuele gevolgen van een hartprobleem (longoedeem).
Met deze onderzoeken wordt vastgesteld of er sprake is van een onschuldige ruis of dat er daadwerkelijk iets mis is met het hart van de hond of kat. Vervolgens zal de dierenarts met u bespreken wat dit betekent voor de toekomst en de eventuele behandeling van uw dier.
