Anale furunculose, ook bekend als peri-anale fistels, is een chronische diepe ontsteking van de huid rond de anus. Soms breidt de ontsteking uit naar het slijmvlies van de anus/darm. Door de ontsteking ontstaat pijn en problemen bij het ontlasten. Anale furunculose komt het meest voor bij de Duitse herder, maar ook andere rassen kunnen deze aandoening ontwikkeling. In deze informatiebrief lichten we dit vervelende probleem toe.
Waardoor ontstaat anale furunculose?
De exacte ontstaanswijze van de ziekte is niet volledig bekend. Wel is duidelijk dat het om een immuun–gemedieerde aandoening gaat, wat wil zeggen dat een ‘storing’ in de eigen afweer van de hond een belangrijke rol speelt. Anale furunculose heeft niets te maken met overvulde/ontstoken anaalklieren en ook bacteriën en/of gisten spelen geen rol in het ontstaan. Wel kan een infectie de ontstekingen verergeren.
Wat zijn de klachten?
De meest voorkomende klachten zijn persen en pijnlijkheid bij het ontlasten. Andere problemen die gezien kunnen worden zijn diarree, likken bij de anus, stank, klitten en gewichtsverlies. In meer dan 80% van de gevallen betreft het een Duitse Herdershond, maar ook bij andere rassen zoals bijvoorbeeld de Ierse Setter, Labrador Retriever en de Border Collie komt het voor. De klachten ontstaan meestal op middelbare leeftijd en komen vaker voor bij reuen.
Hoe wordt de diagnose gesteld?
Bij lichamelijk onderzoek zien we afwijkingen variërend van een enkel gaatje in de buurt van de anus tot diepe ontstekingen en kraters die alle huid rondom de anus hebben aangetast. Deze inspectie moet soms onder verdoving plaatsvinden als het wakker te pijnlijk is voor de hond. Het beeld van anale furunculose is vaak karakteristiek. Met biopten en weefselonderzoek wordt de diagnose bevestigd.
Wat is de behandeling?
Naar de behandeling van anale furunculose wordt nog veel onderzoek gedaan. De volgende behandelmogelijkheden zijn nu beschikbaar:
- Ciclosporine: remt een bepaald type afweercellen die een grote rol spelen bij het ontstaan van de ontstekingen. Met dit medicijn worden de beste resultaten gezien.
- Dagelijks spoelen met speciale desinfectievloeistoffen.
- Zalven met een middel met een soortgelijke werking als ciclosporine.
- Bij pijnlijkheid worden pijnstillers en licht verteerbare voeding (om persen te beperken) gegeven.
- Operatief verwijderen van de ontstekingshaarden.
De keuze voor de behandelwijze is afhankelijk van de uitgebreidheid en verloop van de klacht. Ook de medewerking van de hond bepaalt wat er mogelijk is aan behandeling. De behandeling is langdurig; het duurt vaak weken tot maanden voordat de ontstekingen onder controle zijn. In een aantal gevallen (tot wel 40-50%) keren de klachten na maanden tot jaren terug. Het kan daarom nodig zijn de medicijnen in een lage dosering door te blijven geven om terugval te voorkomen. Helaas kunnen niet alle honden herstellen van de hardnekkige ontstekingen; in enkele gevallen blijft het zoveel ongemak geven dat helaas besloten wordt de hond in te laten slapen.
