Urine verlies is een lastig en regelmatig voorkomend probleem. Urineverlies of incontinentie kan actief (bewust) of passief (onbewust) zijn. Het is belangrijk om dit onderscheid te maken omdat elke oorzaak zijn eigen aanpak kent. U kunt ons daarbij helpen door te vertellen op welke momenten het urineverlies optreedt maar ook of het om grote of kleine plassen gaat en of de hond meer drinkt dan voorheen. Ook spelen leeftijd en geslacht een rol om te bepalen welke oorzaken meer of minder waarschijnlijk zijn.
Bij bewust urineverlies neemt de hond de plashouding aan en vertoont het bijbehorende gedrag. Bij onbewust urineverlies vindt u bijvoorbeeld natte plekken waar de hond gelegen heeft of verliest het dier tijdens het lopen al dan niet druppelsgewijs urine.
Oorzaken voor bewust urineverlies kunnen zijn:
- Te veel drinken of te veel plas aanmaken; dit kan bijvoorbeeld door nierproblemen, maar er zijn veel meer oorzaken mogelijk zoals suikerziekte, baarmoederontsteking of een hormonaal probleem
- Verhoogde aandrang door bijvoorbeeld blaasontsteking of blaassteentjes
- Gedragsproblemen
Oorzaken voor onbewust urineverlies kunnen zijn:
- Onvoldoende werking van de sluitspier van de blaas
- Anatomische afwijkingen zoals verkeerd aangelegde urinewegen of de blaas te ver in het bekkenkanaal
Als een hond urine verliest is er dus zeker niet altijd sprake van een blaasontsteking. Het is daarom belangrijk om uw dier grondig te laten onderzoeken. Daarnaast is urineonderzoek één van de eerste stappen, maar het kan ook nodig zijn om met bloed-, röntgen- of echografisch onderzoek verder te kijken naar de specifieke klacht van uw dier.
Probeer als u met uw huisdier naar de praktijk komt voor deze klachten altijd een urinemonster mee te nemen. Het beste is om deze zo kort mogelijk voor het consult te verzamelen. Voor onderzoek naar waterige urine (veel drinken/veel plassen) kan de eerste ochtendurine belangrijk zijn.
De behandeling van urineverlies is uiteraard afhankelijk van de oorzaak van de problemen.
